Ubuntu dosya sistemi

Ubuntu'da çalışmaya başladığınızda, dosyalarınızı nereye kaydedeceğinizi bilmek isteyeceksiniz. Ubuntu size Belgeler, Müzik, Resimler, Videolar ve İndirilenler için önceden ayarlanmış alt dizinleri olan kişisel bir ev dizini sunar. Ayrıca bir Ortak klasör de vardır: burada depolanan dosyalar, PC'nizde oturum açan herkes tarafından kullanılabilir.

Sürücüler ve cihazlar

Ubuntu, tanıdık FAT32 ve NTFS formatlarını kullanan diskleri ve bölümleri okuyabilir ve yazabilir, ancak varsayılan olarak Ext4 adı verilen daha gelişmiş bir format kullanır. Bu biçimin bir çökme durumunda veri kaybetme olasılığı daha düşüktür ve büyük diskleri veya dosyaları destekleyebilir. Dezavantajı, Windows'un okuyamaması - çift önyüklemeli bir bilgisayarda dosya paylaşmak istiyorsanız bilmeniz gereken bir şey.

Diğer bir fark, dosya sisteminin düzenlenme şeklidir. Windows'ta, sisteminizdeki her sürücünün kendi dizin hiyerarşisi vardır; bu nedenle, örneğin bir USB flash sürücüdeki bir klasör “E:FilesTest file.doc” olarak adreslenebilir.

Ubuntu'da, tüm sistem için basitçe “/” (Windows tarafından kullanılan ters eğik çizgi değil “normal” eğik çizgi) olarak adlandırılan tek bir kök dizin vardır ve tüm diskler ve cihazlar bu hiyerarşi içinde görünür. Bunun nasıl çalıştığını Ubuntu Dosya Yöneticisini açarak ve kök dizini görüntülemek için Dosya Sistemine tıklayarak görebilirsiniz.

/media adlı bir klasör göreceksiniz ve bir Windows kurulumunun yanında Ubuntu kurduysanız, bu klasörde Windows bölümünüze bir bağlantı olacaktır (eğer Ubuntu'yu aynı yere kurduysanız dosyalarınız /host içindedir). Wubi yükleyicisini kullanarak Windows olarak bölme). Bir USB flash sürücü takın, bu da burada görünecektir.

/media dışında birçok üst düzey dizin vardır, ancak gelişmiş sistem yönetimine girmedikçe, yalnızca birkaçı hakkında bilgi sahibi olmaya değer. (Yine de, Ubuntu'yu ilk kez kullananların çoğu muhtemelen yanlarında hiçbir yere gitmeyecektir.)

/etc dizini, grafik kartları ve yazıcılar gibi şeyler için yapılandırma dosyalarını bulacağınız donanıma özgü ayarları içerir. /usr, yüklediğinizde çoğu uygulama ve kitaplığın gittiği yerdir ve /home, sistemdeki tüm kullanıcılar için ana klasörleri içerir.

Sanal klasörler

/media dizininin içeriğinin gösterdiği gibi, Ubuntu'daki bir dizin "gerçek" bir dizin olmayabilir: farklı bir aygıta veya aynı diskteki farklı bir konuma bağlantı olabilir.

Bu yaklaşıma alışmak biraz zaman alır, ancak bir esneklik düzeyi ekler. Örneğin, Unix tipi sistemler çalıştıran okullarda ve işletmelerde, /home'un normal bir dizin değil, farklı bir diske, hatta uzak bir ağ konumuna bağlantı olması yaygındır. Bu, kullanıcıların verilerini yedeklemeyi veya işletim sisteminin geri kalanından bağımsız olarak farklı bir bilgisayara taşımayı kolaylaştırır. (Bu tür sanal klasöre “bağlama noktası” denir.)

Kendi dizinlerinizi yeniden düzenlemek istiyorsanız, çevrimiçi Ubuntu belgelerinde tüm talimatları bulacaksınız. Yine de uyarılırsınız, Terminal'i kullanmanız gerekecek ve ilgili bazı teknik sorunlar var.

Unutulmaması gereken diğer bir şey de Ubuntu'da dosya adları ve yolların büyük/küçük harfe duyarlı olmasıdır - bu nedenle "veri" adlı bir klasör, "Veri" adlı bir klasörle aynı değildir. Bunu unutma, yoksa seni çıldırtacak!

Dosya izinleri

Windows ve Ubuntu dosya sistemleri arasındaki son önemli fark, dosya izinleriyle ilgilidir. Windows'ta, bir sistem dosyasının sahipliğini almanız gerekebilecek birkaç durum olsa da, sisteminizdeki hemen hemen her dosya veya klasöre erişebilirsiniz.

Ubuntu daha katıdır. Sistem ve yapılandırma dosyaları, "root" adlı bir yönetici hesabına aittir ve kendi adınızla oturum açtığınızda, ana dizininizin dışındaki şeylere yalnızca sınırlı erişiminiz olur. Bu normaldir ve kendi güvenliğiniz içindir - yanlışlıkla sisteminizi bozmanızı neredeyse imkansız hale getirir.

Bu kısıtlamalar, o hesap altında çalıştırdığınız programlar için de geçerlidir ve bu da Ubuntu'yu truva atlarına ve diğer kötü amaçlı yazılım türlerine karşı dirençli kılar.

Sistem dosyalarını düzenlemeniz gerekiyorsa, bunu sizi geçici olarak bir "süper kullanıcı" konumuna yükselten "sudo" adlı bir Terminal komutunu kullanarak yapabilirsiniz. Dosya İzinleri ve sudo komutu hakkında bilmeniz gereken her şeyi çevrimiçi belgelerde bulacaksınız.