Sony, müşterileri ve etkileşimli bilgisayarları söz konusu olduğunda her zaman kendi yolunu çizmiştir. Mevcut Windows özelliklerine güvenmek yerine, VAIO serisi PC'ler ve dizüstü bilgisayarlar, yıllar içinde VAIO Zone olarak bilinen ilk medya merkezi ön uçlarından biri de dahil olmak üzere çeşitli tescilli yazılımlara sahiptir.
Bu nedenle, XL100'ün başka birinin standartlarını benimsediğini görmek biraz şok edici; yani, Intel'in yakın zamanda piyasaya sürdüğü Viiv platformu. VAIO Bölgesi gitti, yerini Microsoft'un çok daha dost canlısı XP MCE (Media Center Edition) 2005'i aldı ve Intel'in özel olarak tasarlanmış bir dizi sürücüsü tarafından desteklendi.
Bu, Sony'nin benzersiz yazılım yaklaşımını terk ettiği anlamına gelmez, çünkü XL100, önceden yüklenmiş ilginç VAIO uygulamalarının adil payını içerir: MCE'nin yapamayacağı hiçbir şeyi gerçekten yapmayan bir medya sunucusu VAIO Media vardır. ve çeşitli bilgi sayfalarını (uluslararası saatler, RSS haber beslemeleri) temel müzik çalma ve fotoğraf slayt gösterisi özellikleriyle birbirine bağlayan yeni bir uygulama olan VAIO Information Flow. Bu ilginç ve benzersiz bir fikir, ancak korkunç bir şekilde kaçırılan bir fırsatta MCE'den tamamen ayrı kalıyor ve MCE uzaktan kumandasıyla bile iyi çalışmıyor.
Donanıma geri dönersek, Sony'nin tüketici pazarındaki deneyimi öne çıkıyor. Belirgin bir şekilde şık kasanın çoğu plastik olsa da, yine de sağlam bir yapı hissi veriyor; pahalı bir hi-fi bileşeninin standardına pek uygun değil, ama yakın.
Sonuç, kesintisiz arka panelden swish ön panele kadar çoğu sistem entegratörünün yalnızca hayal edebileceği bir şeydir. AV özelliği de etkileyici: altın kaplama analog line giriş/çıkış stereo çiftleri, optik S/PDIF giriş/çıkış ve koaksiyel S/PDIF çıkışı ile birleştirilir. Video için scart, DVI ve hatta VGA çıkışı yoktur; yalnızca bileşen çıkışı ve bir HDMI konektörü vardır. Bunu görmek harika. DVI ile geriye dönük uyumludur – ve Sony'de bir HDMI-DVI-I dönüştürücü bulunur – bu nedenle mevcut ekranınızı bağlamaya devam edebilirsiniz, ancak bu, yeni nesil HDMI ekranlar ve TV'ler kullanıma sunulduğunda XL100'ün piyasaya sürüleceği anlamına gelir. hazır olacak. 1080p'ye kadar geniş ekran çözünürlüklerini bile destekler.
Arka tarafta Gigabit Ethernet ve harici antenle birlikte bir 802.11b/g kartı var. Gizli ön paneli aşağı kaydırdığınızda 7'si 4'ü bir arada kart okuyucu, tam boy ve mini FireWire, ayrıca iki USB 2 bağlantı noktası ve 1/2 inç kulaklık soketi bulacaksınız. Bunun arkasında kızılötesi ve RF alıcıları var. İlki standart Microsoft MCE uzaktan kumandası içindir ve ikincisi kablosuz klavye ve izleme paneli kombinasyonu içindir. İyi bir yerleşim düzeni ve dizüstü bilgisayar tarzı hafif bir dokunuşla kanepeye bağlı bilgisayar kullanımı için iyi çalışır. Birkaç kısayol düğmesi ses seviyesini, uygulamaları başlatmayı ve sistemi açıp kapatmayı kontrol eder.
Üniteyi açın ve en gürültülü öğe, bir disk arayan optik sürücü ve ayrıca sabit diskin hafif vızıltısıdır. Kapağı çıkardığınızda ve bu ürünü harici olarak bu kadar zahmetsiz hale getirmek için ne kadar çaba harcandığını anladığınızda daha da iyi oluyor.
Intel'in Pentium D'sinin medya sistemleri için en iyi işlemci olduğuna hâlâ ikna olmasak da Sony, XL100'deki 2.8GHz modelini soğutmak için büyük bir özel soğutucu kullanmayı tercih ediyor; özellikle 65nm versiyonu. GeForce 6600 grafik kartı (geçen yılın 3D oyunlarını temel ayarlarda çalıştırmaya yetecek kadar) benzer şekilde bir ısı borusu ve radyatörle soğutuluyor. Arkadaki iki adet 80 mm'lik fan, arkadan dışarı atmadan önce RAM'in üzerinden ve soğutucuların içinden soğuk hava çeker. Güç kaynağı ve sabit disk ile benzer bir iş yapan başka bir 80 mm fan daha var, ancak boyutlarına rağmen, yalnızca kulağınız kasaya bastırıldığında gerçekten her şeyi duyacaksınız.
